In het domein van de psychosomatiek is het onderscheid tussen ziekte (symptoom) en zieke persoon niet meteen evident. Het symptoom is in diepe zin een symbool voor de hele persoon die, bij gebrek aan beter, op deze manier naar integratie streeft. Het symptoom staat niet los van de persoon zoals een deuk in een auto los staat van die auto. Het symptoom

Agressief aanvallen kan natuurlijk ook met behulp van suggestie. Bvb bij een rookverslaving kan men een agressieve aversie opbouwen tegenover het roken. Positief denken tout-court is ook een manier van aanvallen. Ik word elke dag steeds meer iemand die niet rookt. Ik kan dat en zal dat. Dit is een poging om het onbewuste te dwingen in een bepaalde richting. Men kan hierin een veldslag winnen, maar de oorlog verliest men uiteindelijk steeds.

Bij Aurelis wordt agressie volledig vermeden. Aurelis is volledig ondersteunend met behulp van de innerlijke kracht die reeds in de persoon zelf aanwezig is. Met andere woorden: de zieke wordt ondersteund in zijn latent vermogen tot zelf-genezing van het onbewuste uit. Aurelis leidt nooit iemand tot een agressief gevecht met zichzelf. Er wordt steeds gestreefd naar integratie, bvb van chronische angst of van een of ander symptoom. Het symptoom wordt niet weggesneden, maar omgevormd. Het resultaat is een veel diepgaandere genezing van de totale persoon. Als het symptoom zomaar wordt weggesneden, wordt er verder niets mee gedaan. Het is een gemiste kans. Erger nog, men kan het zien als oorzaak van een psychisch litteken, resultaat van agressie tegen zichzelf.

Een duidelijk voorbeeld is een rookverslaving. Die zit ingebakken in de hele persoon. Het aanvallen van de verslaving is tegelijk een aanvallen van de persoon zelf. Men kan dan wel stoppen met sigaretten-roken, maar de verslaving zelf blijft continu aanwezig. Die kan als dusdanig terug naar voor springen of zich uiten in iets anders.

Besluit: Aurelis heeft een andere oriëntatie dan het paradigma "aanvallen van de ziekte", dat onze moderne geneeskunde zo algemeen karakteriseert. Dit aanvalsparadigma is niet volledig verkeerd, maar in veel gevallen - psychosomatiek in het algemeen - is het op zijn minst problematisch. Dan vormt Aurelis een efficiënte aanvulling, een rationeel alternatief dat irrationele alternatieven hopelijk overbodig maakt.