Er bestaan veel mogelijke definities van alternatieve geneeswijze. Bvb: "niet onderwezen aan universiteiten" of "niet terugbetaald". Deze definities zijn echter meer omgevings-afhankelijk dan direct. Een directe definitie is: . Volgens deze laatste definitie is Aurelis duidelijk geen alternatieve geneeswijze. Het is wel in veel gevallen een rationeel alternatief voor bvb chronische medicatie. Door deze rationaliteit heeft Aurelis een plaats in waarachtige geneeskunde nu en in de toekomst.

Er bestaat een enorme toeloop naar alternatieve geneeswijzen. Een belangrijke oorzaak hiervan ligt in een gevoel van onbehagen met reguliere geneeskunde. Voor veel chronisch lijden biedt reguliere geneeskunde in de ogen van velen (patiënten en artsen) geen bevredigende oplossing. Mensen zoeken dus elders naar hulp en veel alternatieve genezers / geneeswijzen staan klaar om deze hulp te beloven. Rationaliteit staat hierbij niet altijd bovenaan de prioriteitenlijst.

Het komt regelmatig voor dat mensen zich beter voelen na een of andere ‘alternatieve behandeling’. Een deel hiervan is toeval. Een ander deel is op rekening te brengen van placebo-factoren zoals ‘geloof in beterschap’. Dit placebo-fenomeen is een vorm van suggestie. ‘Men voelt zich beter’ is duidelijk niet voldoende om de waarachtigheid van een alternatieve geneeswijze te beoordelen. Het loutere ‘ik voel het werken’ is volstrekt onvoldoende. Je hebt immers geen idee waar de werking vandaan komt. Een puur placebo leidt jou volledig om de tuin. Denk bvb aan de persoon die een astma-aanval krijgt door contact met een plastic bloem (zoals herhaaldelijk geobserveerd in wetenschappelijke experimenten). Is de bloem de oorzaak? Neen, maar de persoon voelt het wel zo aan. Hij ‘voelt de werking van de bloem’ toch? Fout. Het is de werking van zichzelf, een - in dit geval negatief - suggestief effect.

Er wordt dikwijls voorgeschoteld dat één of andere alternatieve geneeswijze wetenschappelijk bewezen is. Dat is onjuist. Tot nu toe zijn er geen valabele bewijzen voor enige alternatieve geneeswijze, ondanks het feit dat heel wat pogingen ondernomen worden en een eventuele werking dikwijls relatief gemakkelijk bewijsbaar is. Gezien de krachtige invloed van suggestie op ziekte en genezing in het algemeen, is dit een prioritair verklaringsmodel voor het grootste deel van wat zich op het domein van alternatieve geneeswijzen afspeelt.

Als laatste punt hier wil ik nog wijzen op dit: als men een direct en rationeel gebruik van autosuggestie in de plaats stelt van een indirect gebruik ervan via alternatieve geneeswijzen, dan ziet men dat de potentiële markt (de intrinsieke menselijke nood eraan) enorm groot is. Volgende cijfers geven een idee van de omvang van alternatieve geneeskunde in de VS [D.M.Eisenberg et al., Trends in alternative medicine use in the United States, 1990-1997. JAMA. 1998(280) P 1569-75]:

• Jaarlijks zijn er 425 miljoen consultaties bij alternatieve genezers; 388 miljoen bij algemeen geneeskundigen.
• De toename in aantal gebruikers van alternatieve geneeswijzen in de VS, ten opzichte van het jaar voordien, bedroeg 33.8% in 1990. In 1997 is deze stijging toegenomen tot 42.1%.
• In totaal werd in 1997 ongeveer 27 miljard dollar door patiënten op eigen kosten betaald aan alternatieve geneeskunde. Dit is meer dan wat in hetzelfde jaar op eigen kosten betaald werd aan de